1. Kaptanım  

Ey gönlümün aynası, ey biricik hasretim

Ellerinle yoğurdun, teke düştü kesretim

Hem postuma giydirdin, ganî oldu servetim

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

Hayret perdesi yırtıl, dök hikmet yağmurların

Duymak sıkıyor cânı, gör yakîn hakikatın

Olan oluyor Yâr'dan, bak yokluk mevcûdâtın

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

Gör hak tezâhür eder, zerre bulur mânâyı

Âlem deverân eder, damla bulur deryâyı

Hasret yakar kavurur, huzur bulur sevdâyı

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

Kâmil vâroldukça cân, nefes nefes hür olur

Aşkı deryâya düşer, damla damla nûr olur

Ka'bı kavseyn ile âh, pür himmet kulcuk olur

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

Zorumsun benden içre, baş tâcımsın gönlüme

Sittin sâl gitsem bile, dermânımsın derdime

Gönül gözlerimsin sen, bakar kendi kendime

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

İdrakle sevdim seni, hak yamaçtan düşerek

Öfkeyle sevdim seni, tın sesleri süzerek

Sevdayla sevdim seni, ham gözleri bilerek

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

Yedi deniz kop tufan, Sen'sin naîf limanım

Kaf dağından taş belâ, Sen'sin işte muradım

Katmerli zehir olsa, yine Sen'sin ilacım

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

Kutlu olsun sancılar, elbet görür Yaradan

Boşa yüzmez gemiler, gitse bile karadan

Hem dostum hem muallim, şeş cihetim sevdadan

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

Ne varsa âleminde, dualarla ördüğün

Ellerinde büyütüp, gözlerinle gördüğün

Başı Evvel'de olan, sonu Aşk'a sürdüğün

Yolun yolum doğumun, kutlu olsun Hüdâ'dan

(NaCl)

2. Lütfunla Affet Yâ Rabb  

Seyreyledik dağları

Unuttuk bak vefânı

Yüklenmek zordu ânı

Lütfunla affet Yâ Rabb

Ne işledik o bulduk

Gülistândaydık solduk

Zâlim ile bir olduk

Lütfunla affet Yâ Rabb

Nasıl aldandık bildik

Nefret ettik kirlendik

Muhabbetini sildik

Lütfunla affet Yâ Rabb

Verdiğine nankörüz

Şehvetlere bonkörüz

Adâlette hep körüz

Lütfunla affet Yâ Rabb

Herkes hak benimdir der

Lâkin haksızken de yer

Hayır bilmez ister şerr

Lütfunla affet Yâ Rabb

Yokta iken var ettin

Fakir idik çok verdin

İnatçıydık hep sevdin

Lütfunla affet Yâ Rabb

Evvel Sen'sin Âhir Sen

Hatalıyız bilen Sen

Afuvv Sen'sin Rahîm Sen

Lütfunla affet Yâ Rabb

(NaCl)

3. Sevgi̇ Muhabbetti̇ler  

Bu limandan niceler

Sesli sessiz geçtiler

Tevhid etti yürekler

Sevgi muhabbettiler

Kimi süzme baldandı

Kimi Hakk'a revandı

Kimi zirvede kardı

Sevgi muhabbettiler

Ağızları bir ağız

Genç ihtiyâr hep yağız

Candan öte cancağız

Sevgi muhabbettiler

Bedel biçilmezdiler

Halde geçilmezdiler

Kulluk asıl dediler

Sevgi muhabbettiler

Celâl Cemâl örüldü

Hayret ile görüldü

İhlas olup dürüldü

Sevgi muhabbettiler

Adil mutmaindiler

Onlar yiğit gittiler

Hakkı yakın ettiler

Sevgi muhabbettiler

Rahmet oku onlara

Rahmet olur canlara

Esma ile kullara

Sevgi muhabbettiler

(NaCl)

4. Koyma Beni̇ Bende Sen  

İstediğim cesâret

Sırâtımdır adâlet

Kalmasın bende cür'et

Koyma beni bende Sen

Bilmekliğim selâmet

Bilmediğim alâmet

Kapımdadır nedâmet

Koyma beni bende Sen

Aç perdeler göreyim

Yakîn nedir bileyim

Bildim hiç bilmediğim

Koyma beni bende Sen

Zannım ile beslenen

Hayal meyal demlenen

İçtikce zehirlenen

Koyma beni bende Sen

Bir âşina beşerim

Lütfun ile yaşarım

Sen olmazsan şaşarım

Koyma beni bende Sen

Yâr olansın Yaradân

Yardın attın âlâdan

İşittim son salâdan

Koyma beni bende Sen

Hızırlardan selam var

Sırlı dediler duvar

Cânân canda su sular

Koyma beni bende Sen

(NaCl)

5. Nicedir?  

Varsa sevgide riyâ

Boşa bekler hayrına

Cânın vermeyen kula

Aşkı giymek nicedir?

Rahmet yağar ân be ân,

Anlamaz zillet sayan

Ahde vefa olmayan

Hakka teslim nicedir?

Burun büken olursa

Oyalanıp durursa

Yoku vardan sayarsa

Rabb'e şükür nicedir?

Açık gözle uyurken

Gaflet ile solurken

Yavaş yavaş göçerken

Enâniyet nicedir?

Beşer kisvesi saran

Cânın ibresi vuran

Hakkın testisi kıran

Adîl olmak nicedir?

Gerçek dosta bî haber

Hâli mevtâdan beter

Yaşarken salâ bekler

Hayy'dan hayat nicedir?

Gönül dümen âhlarda

Bekleyen var Tuva'da

Süzülüyor aksâda

Vardım demek nicedir?

(NaCl)

6. Gibiyiz  

Kimdir dost bilir insan

Sende seni yaratan

Konuşmaktadır her ân

Duysak sağır gibiyiz

Zandan dinledik masal

Arpa boyu kırk beş sal

Deniz varken hep kumsal

Aynı yerde gibiyiz

Bir nefese muhtaçken

Doysak bile hep açken

Ummanlarda yüzerken

Derya bilmez gibiyiz

Aşkla atıldık câna

Sarıldık hep Cânâna

Rahmeti bizden yana

Sanki görmez gibiyiz

Nispet eder varlığa

Hazzedemez yokluğa

Hakkı verir çokluğa

Tevhîd etmez gibiyiz

Hâkim olmak isteriz

Dediğim dedik deriz

Haklıyı bile yeriz

Oruç tutmaz gibiyiz

Özler aynı kap ayrı

Zannetme ki yol ayrı

Âlemde sebep ayrı

Hep unutmuş gibiyiz

(NaCl)

7. Usta  

Kapı kapı gezerken

Tedirgindi seslerden

Ya biri kınarsa

Ya biri laf atarsa

Geçirmişti içinden

Kim bilebilirdi ki o

Bir satıcı değil

Dilenci mi? hiç değil

Sadece bir ustadan

İstemişti evvelden

Öğret bana gerçeği

Ve dahi sevgiliyi

O zaman o usta

Demişti ki ona:

Benliği ezmelisin

Terbiye etmelisin

Kök salmış reziletler

Bunca ifrat tefritler

Baldırandan zehirler

Sırât'a gelmelisin.

İşte şimdi anladı

Bu yol öyle bir yol ki

Kendine giden bir yol

Sarp kayalardan

Karlı dağlardan

Geçilmez sanılan

Dar geçitli sapadan

Enginlerden geçmeden

Yücelere ulaşmadan

Bulmayacak onda can

Durmayacak bunda can

Bir daha azmetti

Bir daha seğirtti

Sildi attı gönlünden

Varda yok kınanmaları

Yokta var kınayanları

Derken derin derinden

Bir ses duydu ardından

Yeter evlat gel diye

Sende sana hediye

Bu zilleti fark etmen

İhlas ile sarılman

Sıdk ile yaşaman

Sende sana hediye

Bu illetten kurtulman

Hakikate ile yanman

El Hakk ile kavrulman

(NaCl)

8. Kalakaldım  

Kalakaldım ayazda

Zemheri karakışta

Etlerim kemiklerim

Sana nazda niyazda

Deli soğuk değil ki

Yüreğimi donduran

Hasretine dirilmek

Birde memât bu nazda

Öldüm öldüm dirildim

Her bir kışta ayazda

Tellerimi kopardım

Hasretinle şu sazda

Nice hozan eridi

İçten içe derdinle

Ağızları bir ağız

Gönülleri bin hazda

Selam olsun erenler

Gülistân'da gül derer

Derdi derde verenler

Hasret ile niyazda

(NaCl)

9. Ah İstanbul!  

Ah İstanbul!

Asık yüzlerimizde

İz yapan Boğaz'ın suları.

Öfkeli gözlerimizde

Gecelerinin ışıltısı.

Yorgun elbisemizde gizli

Vapurların püfüüür püfüüür esintisi.

Ah İstanbul ne desem boooş!

Sen bensin ben de sen.

Hangi ay seninki gibi parlak?

Hangi tepe sana hasretle bakar?

Hangi dil seni bana şakır?

Hangi şiir seni bana anlatır?

Ah İstanbul !

Sende yaşamak yürek ister

Senle yaşamaksa sabır

Ah İstanbul ne desem boooş!

Sen bensin ben de sen.

Gurbet seninle güzel

Özlem sende anlamlı

Aşk desem sende farklı!

Sana vurgun ne kadar haklı!

Sevdiğim değil mi sende saklı?

Kutlu kişiler sende yattı

En güzel güneşler sende battı

Ah İstanbul ne desem boooş!

Sen bensin ben de sen.

(NaCl)

10. Adalet  

Ne çok sınanır insan

Adalet aşkı ile

Gözün açar ilk önce

Kıyas eder alemi

Bakar işler karışık

Hep kendinden gidiyor

Basar yaygaraları

Adalet diye diye

Kendi olsa der ki hak

Başkasına yok reva

Az bir fazla olsa bak

Kopartır tırnakları

Altta kalsa çok ister

çıkmak için yukarı

Biri geçse önüne

Kıyamet olur sancı

Vazgeçemez ondan hiç

Ama istemez de hiç

Onsuz olmaz sözleri

Onla olmaz işleri

Varmak için hedefe

Yıkar kırar hak(!) için

Adı olur adalet

Yeter taciz hak için

Zannı adalet olur

Fiilleri bin zulüm

Hesap sormaz mı ona?

Salkımda bir tek üzüm

Gerçek Âdil Hakk'tır Hakk!

Zorlama garipleri

Bir duaya bakar Hakk

Perde kalkar hüneri

(NaCl)

11. Ağlar Yâr Seni̇n İçi̇n  

İdrâk et verme boşa

Kılıcın çalma taşa

Yazılmış kuru yaşa

Ağlar Yâr senin için

Ne hasrettir bekleyen

Serde Mâşuk inleyen

İnip çıkıp birleyen

Ağlar Yâr senin için

Mes'ul olan göz değil

Gölge hakikat değil

Sandığın gibi değil

Ağlar Yâr senin için

Ölmek ister tende cân

Yokta coşamada Cânân

Mühür basmış Yaradân

Ağlar Yâr senin için

Kalma kitap harflerde

Okur câhil her yerde

Aç gözünü yırt perde

Ağlar Yâr senin için

Âdil isen sefâ baş

Oldun fakîr say ki taş

Sanma sakın kemâl yaş

Ağlar Yâr senin için

Oldu olan oluyor

Bak hesaplar tutmuyor

Yol kaptansız olmuyor

Ağlar Yâr senin için

(NaCl)

12. Aşk Ne Der  

Duydun mu aşk ne der?

Yer gök onunla titrer

Kitap kitap açarken

Tâliplere şöyle der:

Bana ayrılıktan sor

Bak neler anlatırım

Mecnun çöllerde susuz

Ferhat ile sularım

Hangi ateş yaklaşır

Yunus'taki yangına

Bin güneşi parçalar

Gönüllere salarım

Gülistân'da gezene

Diken diken batarım

Kızıl renge boyarken

Kerbelâlar kokarım

Bir esmâda bin ihsân

Bir ihsânda bin irfân

Birbirine akarken

Ben hepsine dolarım

Kahrı lütfa harmanlar

Celâl Cemâl oynarım

Bir tefekkür ile ben

Semâ enfüs akarım

Duydun mu aşk ne der?

Yer gök onunla titrer

Kitap kitap açarken

Tâliplere şöyle der:

Sanma uzağım sana

Hep yanında yakınım

Çıksa egon aradan

Kalp deryasın dalarım

Varsam senin için var

Yoksam zaten sen olmaz

Vermese sana beni

Dağı taşı yakarım

Sen aldın beni O'ndan

Çevirme yüzüm Hakk'dan

Eğer ahdin bozarsan

Hesabını sorarım

Duydun mu aşk ne der?

Yer gök onunla titrer

Kitap kitap açarken

Tâliplere böyle der

(NaCl)

13. Bi̇r Tek Sen'si̇n İllâ Sen  

İsteğin duâmızdır

Fıtratın doğamızdır

Yazdığın rızâmızdır

Bir tek Sen'sin illâ Sen

Sûrete takılmadan

Riyâ kibir olmadan

Katında utanmadan

Bir tek Sen'sin illâ Sen

Muhatab eyleyensin

Aşkına ğarkedensin

Habîbinle sevensin

Bir tek Sen'sin illâ Sen

Her ne gelse Sen'dendir

Gelen herşey gidendir

Sen Bâkî kul fânîdir

Bir tek Sen'sin illâ Sen

Mülkünde kiracıyız

Hâkim değil savcıyız

Bilmeden duâcıyız

Bir tek Sen'sin illâ Sen

Sen bildirdin Fir'avnı

Kârun ile Hamanı

Anlayana Mûsâ'nı

Bir tek Sen'sin illâ Sen

Eyle bizi sabırlı

Katında hep hatırlı

Aşk ve edeb sadırlı

Bir tek Sen'sin illâ Sen

(NaCl)

14. Büyükada  

Ne çok esmiştik senle

poyraz karayel lodos

az çıkmamıştık arsız

kadıyoran dadandık

hangi cumbalı balkon

eğilmedi korkudan

hangi ahşap kapılar

kilit kırdı abandık

pek cahildik okuduk

olduk sandık ne sandık

hazineler var gebe

kibrimizden utandık

cin fikirli olmayan

bir dost mudur bu yolcu

niyetinin peşinde

yularına bağlandık

hangi olta tutmuştu

hangi yunus sahile

kustuğunda bir lokma

kelamına dağlandık

Yetmez mi dersin sana

hasret papatyaları

taç yapıp yüreğine

gönlü başına aldık

kırma solan yaprağı

yediverdiren gülden

oda Hakk'a kul kaldı

zikri âsude aldık

(NaCl)

15. Canda Canan Tek Nefes  

Zemheridir her gece

Solunur hece hece

Sırra eren var nice

Cânda Cânân tek nefes

Hatmeder kırık kalpler

Düşe düşmeyen gözler

Zikrinde mutmainler

Cânda Cânân tek nefes

Açılır cümle felek

Gör ki âmâde melek

Varsa yoksa hep dilek

Cânda Cânân tek nefes

Elde ne var avuçta?

Bir rüyadır bin başta

Âdem hep aynı yaşta

Cânda Cânân tek nefes

El ver eller bulasın

Elden eller alasın

Mâlik ele sunasın

Cânda Cânân tek nefes

Dönen var mı gidenden?

Sanma kendin kendinden

Cümle yitmiş ezelden

Cânda Cânân tek nefes

Muhabbetle ver selam

Çiğ tutma sende kelam

İbret al olma bel'am

Cânda Cânân tek nefes

(NaCl)

16. Gel Meydana Meydana  

Yiğit açar gönlünü

Gel meydana meydana

Merd olanın tok gözü

Gel meydana meydana

Vursa serde kayalar

Tûfan gelse ne yazar

Sırtını Hakk'a dayar

Gel meydana meydana

Aldatanlar çok olur

Kendini şerde bulur

Bir tokadın hak olur

Gel meydana meydana

Doru atın beline

Sıkı bağlan yeline

Hizmet bilen eline

Gel meydana meydana

Mâzî âtî korumuz

Yok hüznümüz korkumuz

İstikâmet yolumuz

Gel meydana meydana

Bilen sevdâyı gelsin

Aşka mübtelâ gelsin

Zora isteyen gelsin

Gel meydana meydana

Bak ki riyâkâr ne der

Her bir güce meyleder

Yiğit Hakk'la beraber

Gel meydana meydana

(NaCl)

17. Görmedi̇m  

Gönül gönül bakanı

Sevda sevda akanı

Senin gibi yakanı

Görmedim ben görmedim

Kopsa kızıl kıyâmet

Dolsa belâ azâmet

Senin gibi merhamet

Görmedim ben görmedim

Cennet cennet katanı

Gülden âlâ kokanı

Senin gibi İnsan'ı

Görmedim ben görmedim

Bülbül ateşte inan

Aşık pervâne yanan

Senin gibi adanan

Görmedim ben görmedim

(NaCl)

18. Gurbet Hasret Güli̇stân  

Belki susmada zaman

Bilsek bile ne yaman

Kulluk câna imtihan

Gurbet Hasret Gülistân

Topraktan Âdem kulsun

Tâlib olan Matlûbsun

Cümle esmâ dokunsun

Gurbet Hasret Gülistân

Eyle Hakk'a intizâr

Doymaz Âşık'a nazar

Şah damarından azar

Gurbet Hasret Gülistân

Besler ecel kuşunu

Koyar başa boynunu

Söyler dinler zorunu

Gurbet Hasret Gülistân

Anne gibi merhamet

Hakk'tan inmede rahmet

Âşık'ta olmaz zahmet

Gurbet Hasret Gülistân

Kalmaz âhlar yarına

Toz kondurmaz Var'ına

Süstür özlem Âr'ına

Gurbet Hasret Gülistân

Yâr'dan selam alınca

Baş tâcına koyunca

Bilir hayat boyunca

Gurbet Hasret Gülistân

(NaCl)

19. Bi̇n Lalem Var  

Düştü yolum bir ovaya

Açtı gönlüm can yuvaya

Gizli açık her soruya

Verilecek bin lalem var

Sanma sendendir bakışlar

Yiğit merdi dağlar taşlar

Edep hürmet anda kışlar

Görülecek bin lalem var

Güzel iste güzel söyle

Dua ile inle söyle

Ahde vefâ haktır söyle

Dinlenecek bin lalem var

Yorma canın anlarım ben

Olmaz işler dinlerim ben

Bil ki Hudâ isterim ben

İbret için bin lalem var

(NaCl)

20. Hakk'a Revân Gerçek İnsan  

Kimdir Âdem kim Yaradân?

Boyun eğmez bilir şeytan

Meleklerden ilhâm alan

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Vâris olur Nebîlere

Hürmet eder tüm âleme

Yakîn ile gündüz gece

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Bil ki mükemmeldir âlem

Bozar beşer zulmü alem

Âdil yazar olsa Kalem

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Olma münafıkla yatar

Körle yatan şaşı kalkar

Kâmil kalbi Rabb'e bakar

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Yazdın oku kitabını

Emir böyle ver canını

O'nda karar kıl yanını

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Kurur âlem bir nefeste

Hani nefsin sen hapiste

O'dur tutan cân kafeste

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Kalbe giren Sultan olur

Ne girdiyse çıkan odur

Zâlim olan zulüm bulur

Hakk'a revân Gerçek İnsan

İnsan olmak Hakk'a vefâ

Olmayansa câna cefâ

Buldun ise başa sefâ

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Göremezsin onda İki

Tevhîd eder hep yüreği

O ki Kaptan sen de gemi

Hakk'a revân Gerçek İnsan

Nice gelir nice gider

İnsan için dua eder

Anlamazsan bu da geçer

Hakk'a revân Gerçek İnsan

(NaCl)

21. Hayy'dır Allah  

Kalma sakın bî haber!

Bir sor bilenler ne der?

Hakk'tan gayrı ne bekler?

Hayy'dır Allah bir tek O!

Eyle muhabbet Hannân

Dünya fânî gör inan

Geri kalan hep yalan

Hayy'dır Allah bir tek O!

Doğdun başlar ölümler

Bitmez sanma şu günler

Nice ağlar bülbüller

Hayy'dır Allah bir tek O!

Yitik bir yolcu gibi

İhlas ile dilini

Sırât eyle kalbini

Hayy'dır Allah bir tek O!

Oku ma'lûm kitâbı

Sanma bildin hitâbı

İsteyen kim idrâkı?

Hayy'dır Allah bir tek O!

Bakmayı bil âleme

Her ne varsa hep sende

Misâl misâle perde

Hayy'dır Allah bir tek O!

Kulluktadır özgürlük

Kalbe düşmandır körlük

Bak yazmakta her sözlük

Hayy'dır Allah bir tek O!

(NaCl)

22. Hi̇ç  

Bin gülistân olmuş gönül

Yere göğe sığar mı hiç?

Atsa çamur kamu alem

Bir güneşi sıvar mı hiç?

Madem görmez niyetleri

Sûi zannın söyler mi hiç?

Baksa gönle anlar hali

Kendi için ekmez mi hiç?

Nice canlar hiç düşünmez

Verir hayır olmaz mı hiç?

Sanma küçük bir dağ gibi

Sıradağlar olmaz mı hiç?

Yoktur deme vardır işte

Onlar neşe olmaz mı hiç?

Hayır tâcı takmış işte

Arif insan olmaz mı hiç?

(NaCl)

23. Kervan Göçmeden Yeti̇ş  

Gidenler katar katar

Zamanda zaman atar

Hayalinde ne yatar?

Kervan göçmeden yetiş

Zemheriye yenilme

Dağlar gelse ezilme

Aldanıpta üzülme

Kervan göçmeden yetiş

Hak tezâhür dilersen

Sıdka sarıl istersen

İlim amel bilirsen

Kervan göçmeden yetiş

Dünya ile oynama

Düşen düşmüş bu dama

Kazananı yok ama

Kervan göçmeden yetiş

Azık istersen ihlas

Bildik yoldur kula has

Kalpte olmasın hiç pas

Kervan göçmeden yetiş

Bugün varsın yarın yok

Dünya ile derdin çok

Farzet doydun karnın tok

Kervan göçmeden yetiş

Ey tâlib-i hakîkât

Durma ara bul Fıtrât

İşte bekler hem Sırât

Kervan göçmeden yetiş

(NaCl)

24. Köhne Konak  

Muallimdi yıllardır

Şu köhnemiş konakta

Bildikleri başkaydı

Gördükleri bir başka

Yıpranmıştı bir hayli

İniş çıkışlarla hep

Kendi gibi yaşlanmış

Konak merdivenleri

Bir düşünce irkiltti

Diken oldu tüyleri

Nedendir bunca zaman?

Zâlim insan milleti

Neden? diye düşündü

Neden bunca zulümler?

Kara olan ak bilmez

Ak olan kara bilmez

Tecrübesi çok vardı

Bir insanlık kadardı

Adem esmalarıyla

Türlü eşya kavrardı

Bildikleri tek bildik

Bunca ilim bir ilim

Gördükleri tek gördük

Bunca insan bir insan

Ne çok hesaplar vardı

Alınacak insandan

Alacak verecek kim?

Adem hangi taraftan?

Düşün derin derinden

Olsan Adem sevinden

Bir oğlun bir oğluna

Can veremez yeniden

Karar verdi çıkmaya

O köhnemiş konaktan

Zannetmişti köhneyen

İnsanlıktı durmadan

Çıktı konaktan hemen

Şaştı kaldı aniden

Sokak konaklar dolu

Herkes yapmış kendinden

Demek insan diliyor

Bir tek kendi hakîkat

Başkasına gelince

Benden değil o firkat

Daldı yine konağa

Muallimdi o gerçek

Düzeltirse kalbini

Konaklar bir edecek

Tevhîd onun azığı

Döndü gayret başına

Cem olacak konaklar

Muallimler aşkına

(NaCl)

25. Kul Eyle Bi̇zi̇  

Bir koç ile Hak sırrına

yakın bulundun

Dost bayramın bin kurb ile

vardın kavuştun

Kurbân olan aşk ile cân

kul eyle bizi

İnkâr etmeden her şeyi

olmaz Sevgili

Sabrın dikme heykelini

durmaz Sevgili

Aşkı bulan gerçek irfân

edeb Sevgili

Kurbân olan aşk ile cân

kul eyle bizi

Düşülmüş yolların hepsi

varıyor âna

Yusûf'un misk kokuları

sinmiş toprağa

Yâkup ağlar Hak aşkından

mübtelâ O'na

Kurbân olan aşk ile cân

kul eyle bizi

Nice civanlar yoluna

fedâ oldular

Hasret ile büryân olup

harâb oldular

Dâim anıp İlliyyûn'da

pür nûr oldular

Kurbân olan aşk ile cân

kul eyle bizi

(NaCl)

26. Kül Olmadan Çıkılmaz  

Birikmiş şunca nârdan

Hasret yangınlarından

Dağlanmış çığlıklardan

Kül olmadan çıkılmaz

Buram buram gurbetten

Açılmayan idrakten

Tatmin olmayan kalpten

Kül olmadan çıkılmaz

Neden düştün âlâdan

Bilindik tek dâvâdan

Ölüm gelse cefâdan

Kül olmadan çıkılmaz

Celâl sanma cemâlden

Kahrı bile rahmetten

Sanma kulluk zilletten

Kül olmadan çıkılmaz

Desen ilim kerâmet

Nâ ehline kıyâmet

Bulsan aşk-ı muhabbet

Kül olmadan çıkılmaz

Kaypak olur riyakâr

Vefasızlık güya kâr

Ateş içtin Zülfikâr

Kül olmadan çıkılmaz

Etme bizi Ya Rabbî

Nankör ümmet-i Nebî

Rahmet indi sebebî

Kül olmadan çıkılmaz

(NaCl)

27. Kuşlar  

Özgür kuşlar misali

kanatlarımda rüzgar

Estiğimde poyrazlar

sustuğumda lodoslar

İsteyenler vardır hep

Bozulsun düzen nizam

Kopsa adaletten tüy

menfaati haz uman

Boşalsa dillerinden

zifir zifir baldıran

İçecek bilki hemen

hased riya intikam

Uçsa gönül kuşumuz

Unutulmaz hatırat

İşlersen hayır işle

Şerden doğar mazarrat

Yüklü bulutlar gibi

Rahmet olanlar gitti

Şimdi yağan bu zahmet

Sabrı hem davet etti

Alıp götür bizi de

binler yıllık vefâya

Şu tufanlı yollardan

Aşk'la dolu sefâya

(NaCl)

28. Paklar Bi̇zi̇ Aşk-i Rahîm  

Neden ağlar cümle âlem

Gurbet hasret biter çilem

Varsa yoksa dünya elem

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Gör ki kimler incinmede

Sanma benim gücenmede

Duyar Semi' bir hamlede

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Bozan niyet bakışında

Bilse kendin aldanmada

Vefâsı yok hiç yanında

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Korku hüzün kirlenince

Hakk'tan meded istenince

Nefse tokat Pir'lenince

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Neden bunca hırsu hevâ

Unuttun mu nedir dâvâ

Ah bir bilsen hepsi nevâ

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Sende bende aynı toprak

Farkımız yok ancak idrâk

Habîb'tedir gerçek bayrak

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Kalan kimmiş göster bana

Üç beş güne gelme tava

Mezarda var dokuz tahta

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Bilir bilmezlerden olma

Hatırla hem Kâlu Belâ

Uyan artık Allah illâ

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Duyduk "Hayır olandadır"

İdrâk yoksa boşunadır

Muhabbet ki adanmadır

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

Kalmaz hiçbir zulüm yerde

Bak iniyor sonsuz perde

Geç kalma sen dermân derde

Paklar bizi Aşk-ı Rahîm

(NaCl)

29. Safâ Geldi̇ Hoş Geldi̇  

Alsan verdiklerini

Zerre ya da âlemi

Gelen hep Sen'den geldi

Safâ geldi hoş geldi

Doyuramaz âdemi

Kalbe yazan kalemi

Gelen hep Sen'den geldi

Safâ geldi hoş geldi

Zaman bir kılıç gibi

Keser gerçek hayali

Gelen hep Sen'den geldi

Safâ geldi hoş geldi

Sanır insan kendini

Güçlü ise efendi

Gelen hep Sen'den geldi

Safâ geldi hoş geldi

Gönderdin Muallim'i

Bildi hem de bildirdi

Gelen hep Sen'den geldi

Safâ geldi hoş geldi

Kurdun vakit saati

Unutmazsak vaadi

Gelen hep Sen'den geldi

Safâ geldi hoş geldi

Sevdin evvelden bizi

Biz bilmeden Sen bizi

Gelen hep Sen'den geldi

Safâ geldi hoş geldi

(NaCl)

30. Secdedi̇r Kalpleri̇  

Hakka düşen bir zerre

Yanar yakar bin kerre

Selam der geçer şerre

Secdedir kalpleri

Bilir kimdir isteyen?

Serde iman süsleyen

Gönülleri birleyen

Secdedir kalpleri

Tûfan tennûr kaynayan

Yürek yürek ağlayan

Câna cânı bağlayan

Secdedir kalpleri

Sormaz emir ne diye?

Korkmaz ölümdür diye

Bulur tutan kim diye?

Secdedir kalpleri

Yol alır kırılmadan

Kıyamda hiç durmadan

Emrinde ölür zaman

Secdedir kalpleri

Eyler derdi kahr eyler

Eyler cânlar hoş eyler

Eyler zulmü yok eyler

Secdedir kalpleri

Yorulmaz ki yükünden

Sökülmez ki kökünden

Asla bağlı özünden

Secdedir kalpleri

(NaCl)

31. Sen Mali̇ksi̇n Sen Sultan  

Âlem iç içe pinhân

Sır bilmeyen bin nâdân

Âdem bilir esmâdan

Sen Mâlik'sin Sen Sultân

Zâhir bâtın kaplayan

Nokta kılıp toplayan

Adına İnsân koyan

Sen Mâlik'sin Sen Sultân

Belâ ile sınayan

Her ummânda bin âyân

Yaklaştıkça yaklaşan

Sen Mâlik'sin Sen Sultân

Tek Vucûd'sun tek Hannân

Tek derdimiz tek Dermân

Gelen gelsin hak fermân

Sen Mâlik'sin Sen Sultân

Sevmek senin hâtırân

Eyle bizi âşıkân

Habîbindir bize Cân

Sen Mâlik'sin Sen Sultân

(NaCl)

32. Sensi̇n Sen  

Hangi Kitaba baksam

Kokun sinmiş orda Sen

Ben yaklaşsam bir adım

Kulaç kulaç koşan Sen

Koca kâinat dürüp

İçime koyansın Sen

Türlü şekle bürünsem

Zikrin özüm canda Sen

Her zerremde bin akis

Sayha sayha âhım Sen

Her zuhurda bin ibret

Evvel Âhir Sensin Sen

Vuslatım firâkında

Yangın Sen yandıran Sen

Şu gönül ocağımda

Tüten Sen tüttüren Sen

Veche dönene rahmet

Nûr üstüne Nûr'sun Sen

Şu yanan yüreğimde

Rahmân Sensin Rahîm Sen

Kaçırdığım bir ömür

Rahmet rahmet yağan Sen

Yalvarırım Ne olur!

Bilsin gönül Sensin Sen

(NaCl)

33. Ser Vermeyen Sır Bi̇lmez  

Zâlim ister metâyı

Nefis putu hevâyı

Alsa koca dünyayı

Ser vermeyen sır bilmez

Arif ister hakîkat

Hicret olur kâinat

Edeplide kanaât

Ser vermeyen sır bilmez

Yükselirken rûhuna

Ruhtan uçar aslına

Şahsiyet Ma'şûkuna

Ser vermeyen sır bilmez

Kelâm olur hak lîsan

Kalemdir onu yazan

Sanma boş durur kazan

Ser vermeyen sır bilmez

Eğri canda düz durur

Fıtrat ile korunur

Adaletle bulunur

Ser vermeyen sır bilmez

Bak ki özün pervâne

Döner durur divâne

Hakla dolan peymâne

Ser vermeyen sır bilmez

Gönül bilir kim Sultan

Kullarına var fermân

Olan olmakta Yar'dan

Ser vermeyen sır bilmez

(NaCl)

34. Son Ezan  

Arka sokaklarını

arşınlarken evimin

Unvanları kocaman

ehliyetsizler gördüm

Karanlık gece gibi

çökmüşler insanlara

Kibirli dillerinden

nice kitaplar gömdüm

Sanma onlar gerçektir

şişirilmiş bir balon

Ne yerleri yarandır

Ne göklere dayanan

anladığın bir adem

hesaba doğru koşan

Bilmediğin nicesi

Sana imtihan olan

Bir adam olmalı ki

Riya uzak mı uzak

Bir deniz gibi derin

Yedi sema başı ak

Zaman kesiyor aman

Telafisi yoktur bak

Ömür Hakka sarmalı

Son Ezan'dadır kulak

(NaCl)

35. Sorumlusu Beni̇m  

Sorumlusu benim hüznümün

Kızmam kimseciklere

Zaten kızamam genetikten

Merhametli sözleri severim

Muhabbetli bakışları

Hele gencecik bükülmemiş

Deli rüzgar sevdaları

Yosun tutan taşlarda

Gizlenmiş fısıltılar

Bana göre değil dedim

Ya da boş gök gürültülerinde

Şimşeklerle çakan

Gümbür gümbür laflar

Ve üzerine parfüm sıkılmış

Yapma çiçeklerden yapılmış

Demet demet yalanlar

Ne diyeyim

Hoşlamaz beni sahte

Hoşlanmaz da benden

Dedim ya

Sorumlusu benim hüznümün

Kızmam kimseciklere

Zaten kızamam genetikten

(NaCl)

36. Tali̇p  

İdrak ile yaşamak

Ne kadar zormuş Tâlib

Kaldır başını bir bak

Nefis içinde hatip

Kimden Kâbile destur?

İşledi cinayeti

Haklı buldu kendini

Hak sence bu mu Tâlib?

İstediğin şeye bak

Hangi biri kendinden

İdrak etsen hakîkat

Alır nûru özünden

Onaylanmak mı derdin?

Dikkat et onaylayan

Câhil zâlimdir nefsin

O olmasın durmadan

Uyan Tâlip uykudan

Farket farkta farkını

Marifet hakka ayan

Çevir idrak çarkını

(NaCl)

37. Var Mı Başka Kurtuluş?  

Hakkını ver bil Hakk'ın

Adalet Adl'e yakın

Zulümlerden hep sakın

Var mı başka kurtuluş?

Eğri giden eğrilir

Sarpa giden yenilir

Mahbûb ile sevilir

Var mı başka kurtuluş?

Adım adım izlesen

Habîb yolu gözlesen

Aşka düşen özlesen

Var mı başka kurtuluş?

Yardım et aldanana

Anlat belki sakına

Yolu denktir yoluna

Var mı başka kurtuluş?

İmtihanlar ki bitmez

Hakk'tan gelir cân bilmez

Aklı olan çift görmez

Var mı başka kurtuluş?

Yâr'dan mektup var sana

Sev de iç kana kana

Hasret biter bu yana

Var mı başka kurtuluş?

Haydi kalkta arşınla

Ömür biter arzunla

İsteyen O duanla

Var mı başka kurtuluş?

(NaCl)

38. Ver Özünü Hüdâya  

Ah nerdedir nerdedir?

Hangi sultan serdedir?

Bak ki nefis perdedir

Ver özünü Hüdâya

Neden verdi aldığın?

Sanma bala bandığın

Baldırandır sandığın

Ver özünü Hüdâya

Ölüm ölmek değildir

Demek sevmek değildir

Bilmek yapmak değildir

Ver özünü Hüdâya

İlim hangi mayada?

Ruhun ile kapıda

Tevhîd etti noktada

Ver özünü Hüdâya

İman güçlü bir çınar

Amellerin meyva nar

İçte neyse o çıkar

Ver özünü Hüdâya

Görmez misin Hakk ne der?

Dürülecek gök ve yer

Huzurda bükülür ser

Ver özünü Hüdâya

Oyalanma artık gel

Tenin tûfan cânın yel

Koş ki Hayy'a olsun sel

Ver özünü Hüdâya

(NaCl)

39. Kervan  

Yolda dizili kervan

Hercü merce koşmada

Adalet derde derman

Onda güven coşmada

Yüklenmiş sıdk yükünü

İpleri var ihlastan

Yağar rahmet sökünü

Hakka gider o kervan

Eken kimdir kalbine

Şu garip hasretliğin

Revan olmuş göklere

Zikre doymaz ki kalbin

Kalmaz kervanı sarpta

Rehberi Hakk olanın

Tozmaz niyeti yolda

Gönlü Dost'a bakanın

(NaCl)

40. Dünya  

"Zifir gecelerden geçip

Nurlanmış sabahlara

Kaç hasret biriktirdin?

Gıpta gıpta büyüyüp

Aşk örsünde dövülen

Kaç yüreğe eriştin?"

Dedi yaşlı Dünya.

Yüzünde demirden,

Dilinde kılıçtan,

Gözünde nârdan bir edayla.

İşte o zaman anladım

Bu yorgun ihtiyârın

Adem'in oğullarına

Havva'nın kızlarına

Bu kadar haşin

Bu kadar belâya ednâ

Bir o kadar kızgınlığını.

Gel derken gelme

Kal derken kalma

İnan derken

Bana inanma kelâmını.

O dahi itiraz etmeden

Bir "Kün" ile Emr'e vefâ

Bir "Ses" ile câna cefâ

Bir "Su" ile Furkân

Bir "Söz" ile Kur'ân

Ve O dahi

"Aynadaki yalan"

Olduğunu söyleyen

Hakîkate revân

Dünya; Demir, kılıç, nâr

Her zerrede dâim

"Ol"mana yol arar

Konuşur toprak

Konuşur şah damarı

"Yakîn" der sana

"Yakîn"dir uzak.

(NaCl)

41. 28 Şubat  

Bin zemheri çökmüştü

Yüreklere apansız

Bilerek onca ümit

kırılmıştı boynundan

Yine de nefes veren

tuttu onları dimdik

Yıkmadan kaşlarını

Eğmeden başlarını

Zaman kışlardan Şubat

Bir ses yetti derinden

Masal oldu ne garip

Çıkan ölü kefenden

Martavaldan bir heykel

Kasıp kavurdu vakit

Bir dua yetti gelip

Bin yıla ibret ahit

Kaçanlar anlamaz da

Yaşayanlar özünde

Unutur sanma sakın

Zulüm kol gezdiğinde

Hakikati haykırmak

Zalime karşı durmak

Belki sözle uyarmak

Bir duaya sarılmak

Bin zemheri çökmüştü

Yüreklere apansız

Bilerek onca ümit

kırılmıştı boynundan

Yine de nefes veren

tuttu onları dimdik

Yıkmadan kaşlarını

Eğmeden başlarını

(NaCl)

42. İllâ Sen  

Aşkın ile yaktın beni

Kordan kora soktun beni

İnan gönlüm görmez ânı

İllâ Sen'i illâ Sen'i

Muhabbetle ördün beni

Dertten derde saldın beni

İnan gönlüm görmez ânı

İllâ Sen'i illâ Sen'i

Sevgin ile sardın beni

Gurbet ile vurdun beni

İnan gönlüm görmez ânı

İllâ Sen'i illâ Sen'i

Bir nefeste verdin beni

Hâlden hâle soktun beni

İnan gönlüm görmez ânı

İllâ Sen'i illâ Sen'i

Âdem ile kıldın beni

Meleklere secde beni

İnan gönlüm görmez ânı

İllâ Sen'i illâ Sen'i

(NaCl)

43. Ki̇mdi̇r?  

Ankâ olmak ister gönül

Serçe senin sahip kimdir?

Arslan olmak ister gönül

Ceylan senin mâlik kimdir?

Hep güçlüye meylin neden?

Güzel ise aldın neden?

Vefa nedir hiç bilmeden

Bastığın tîn tenin kimdir?

Yedin içtin israf ettin

Zaman ki öğüttün bittin

Bir musibet bin ibretin

Almaz isen ebleh kimdir?

Söner cümle cânlar bir gün

Ah demeden anla bugün

Kırma gönül içi her gün

O'nla dolar bildin kimdir?

(NaCl)

44. Neyler Gönül  

Yüce dağlar engel misin önüme?

Sözüm var senden evvel sevdiğime

Vakt-i zaman gelir elbet ömrüme

Neyler gönül dağlar deler aşarım

Neyler gönül derya deniz taşarım

Kâf dağından çıkarım yamacına

Tûva almaz iki cihân sırtına

Vakt-i zaman dolar elbet cânıma

Neyler gönül dağlar deler aşarım

Neyler gönül derya deniz taşarım

Tevhîd ile kalbi sultan olanlar

Yokluk ile başta bin tâc duranlar

Esen yelde Hakk'ın özü bulanlar

Neyler gönül dağlar deler aşarım

Neyler gönül derya deniz taşarım

(NaCl)

45. Ol  

Cesâret mi sorarsın?

Özün sözün doğru ol

Hakkın olandır senin

Cür'et ile uzak ol

Korkma kimsen yok diye

Vedûd ile kâim ol

Bir tek O'na yakınsan

Cümle bırak uzak ol

Riyâ işe bulaşma

Ölüm gelse Sıddık ol

Dünya serilse sana

Hak değilse uzak ol

Âlim kimdir sorarsan?

Ârif ise tâlib ol

Vâris olmuş Nebî'ye

Buldun ise hâdim ol

Hakka düşer Âşıkân

Sözde kalma özde ol

Uzak bilme kendini

Rabb'i an ki yakın ol

(NaCl)

46. Hicran Yar  

Âşık pervâne midir?

Aldığı nefes midir?

Cânda divâne midir?

Hasret Hüdâ Hicrân Yâr

Sende sana tuzak sen

Asra yemin bir etsen

Ârif olup inlesen

Hasret Hüdâ Hicrân Yâr

Vâris ol ki Nebî'ye

Vuslat konsun sevgiye

Vefâ olsun hediye

Hasret Hüdâ Hicrân Yâr

Cümle âlem kınasa

Vardan yoka ulaşsa

Vursa kırsa koparsa

Hasret Hüdâ Hicrân Yâr

Yılma sakın yılma sen

Aslı serâb nefsinden

İnkâr eder kendinden

Hasret Hüdâ Hicrân Yâr

Sebât zordur Cânân'a

Haktır şerri yazsada

Akıl câhil olsada

Hasret Hüdâ Hicrân Yâr

Yardı gönül özünden

Hakkı seçti fecrinden

Nuru çekti kendinden

Hasret Hüdâ Hicrân Yâr

(NaCl)

47. Aşta Gel  

Eğil ki eğilsin önünde taşlar

Gönül Ma'şuk'unda hasretle kışlar

Mü'min olunmazsa verilmez başlar

Nefsini aş da gel selam o Ruh'a

Baktığın dağlar ki gıptada sana

Bastığın yer inan hayrandır sana

Gökteki melekler hayrette sana

Nefsini aş da gel selam o Ruh'a

Kandığın yetmedi neden bu zillet?

Aldandın aldattın biter mi zillet?

Cânân'a söz verdin nedir bu zillet?

Nefsini aş da gel selam o Ruh'a

Korktuğun başına geliyor bir bak

Gelen yok gidenden ömre girde bak

Yalandan ağlayan kimdir anla bak

Nefsini aş da gel selam o Ruh'a

Yaptığın ne ise bulacak seni

Hor görme canları sevecek seni

Edepten ahvalin giyecek seni

Nefsini aş da gel selam o Ruh'a

(NaCl)

48. Ayinen Ola  

Düştün yuvarlandın yedi semâvât

Yâr gözyaşlarına şâhit kâinât

Nerde kaybettinse orada vuslât

Canda olan Cânân âyinen ola

Deryâ çeker iken gezme sahilde

Dürrü mercân topla kalma sahtede

Ma'şuk hubbun ister durma zulümde

Canda olan Cânân âyinen ola

Olan nasıl oldu cefâlar ile

Bulan nerde buldu sefâlar ile

Hasret dîle vurdu âhu zâr ile

Canda olan Cânân âyinen ola

Bir nefhada geldin selâm denildi

Bir nefesle gittin salâ verildi

Ol muhabbet ile hicrân sevildi

Canda olan Cânân âyinen ola

(NaCl)

49. İnsan Mi̇lleti̇  

Ey Yüce “İNSAN” Milleti!

Nedir bu perişan halin?

Yaradân’nın gönderdiği nimetlere yine yüz mü çevireceksin?

Yine “Bana benim istediğimi ver, benim için daha hayırlısı budur” mu diyeceksin? (Bakara / 61)

Yetmedi mi Musâ’nın kıssaları, yetmedi mi Yunus’un yakarışları!

“Astığım astık, kestiğim kestik, çaldığım düdük” modundan çıkmayacak mısın hiç?

Nerede kaldı Âdemî asâlet? Nerede kaldı Muhammedî ahlâk?

Nerede harcayıp nerede harcatıyorsun onları?

Ne çabuk hafızan silindi senin! Ne çabuk girdi kanına “Gerçek Aldatan”!

O ki seni Allah’la bile aldatmak ister. (Hadid /14)

Tüm Kur’an sana indide şu ayet inmedi mi hâlâ: “Ey insanlar, gerçekten, biz sizi bir erkek ve bir dişiden yarattık ve birbirinizle tanışmanız için sizi halklar ve kabileler ( şeklinde ) kıldık. Şüphesiz, Allah katında sizin en üstün olanınız, TAKVÂCA en ileride olanınızdır.” (Hucûrat / 13)

Yoksa bir başka dil mi var bilmediğimiz, söylenmemiş sözler kalan? “İslâm, Câhiliyetten kalma ırkçılık ve kabileciliği ortadan kaldırmıştır.” (Buharî, Ahkâm: 4)

Neden kitlenir basîretin? Neden kapanır ferâsetin?

Adâleti ne çabuk zelîl kıldın! Bilmez misin ki adâlet olmayan yerde zulüm başlar. Hak olmayan yerde bâtıl olur. İyi olmayan yerde kötü hortlar.

Dön kendine, aslına dön. O asıl ki seni asîl yapandır. O asıl ki senî hem râzı olan hem de râzı olunan yapandır. Kirletme hevâ putunun tozları ile ellerini, dillerini, âzâlarını.

Kurtul önyargılardan, kurtul perdelerden, engellerden. Kurtul kirlenmiş nefislerden.

İçindeki adâleti dirilt. O’nu oraya koyana yönel, koş. Çünkü sen bilirsin aslında kendinin neden bunu yapamadığını: “Doğrusu insan kendi nefsini görür, bir takım özürler ortaya atsa da.” (Kıyamet/14-15)

Ey yüce İnsan milleti!

Karalama kitabını ki onu sen yazıyorsun. Unutma! Okuyacağın günde aleyhine hesap sorucu yine SEN olacaksın. (İsrâ / 14)